Saam op pad 2.

Ja, verdergaan waar je gebleven was.
Voor onduidelijkheden: klik rechts onderaan even op vorige blog, wil je.

De Garden Route begon vroeg, maar heerlijk. Om acht uur begon de kajaktoer in Hermanus, wat een tocht is van anderhalf uur vanaf Kaapstad. Maar wij kwamen natuurlijk weer om half negen aankakken. Als je nu denkt: weer? Je bent net begonnen met je verhaal: rechts onderaan, even klikken.

Ik kom er telkens weer achter hoe erg ik geniet van watersporten. Ik vind het heerlijk om op de zee te kajakken en alsof ik daar nog niet genoeg van genoot, waren er ook zeedieren te vinden. Pinguïns, dolfijnen en zeehonden in een soort yoga houding, ze waren er allemaal. Op een afstandje zelfs walvissen gezien, of waren het dolfijnen? Of een ander soort grote vis? In ieder geval, het was mooi.
Na het kajakken gingen wij door naar Knysna. Een prachtig stadje in de bergen, aan een meer, met uitlopers tot in de zee. En alsof dat niet genoeg is, heeft Knysna ook twee schiereiland in het meer. Hoe doen ze dat toch? Prachtig.
Echt, ik kan uren doorgaan over het warme water, de groene bossen, het vredige berglandschap en de geluiden van de zee, maar ik heb nog veel meer tot de verbeelding te spreken.
In Knysna, waar we overigens net op tijd waren om in te checken, ontmoette wij Kennie. Kennie heet eigenlijk Ken en werkt als illegaal taxi chauffeur. Want dan kan hier. Kennie heeft ons rondgeleide in Knysna en verteld waar wij wel of niet heen moesten gaan. In de ene bar Jack Parrow (bekende lokale rapper, youtube puntje), in de andere bar een mes in je rug. Zoiets.
Na een heerlijke avondmaal toch maar besloten om te gaan bijslapen zodat we helemaal klaar waren voor oud en nieuw!

Op nieuwjaarsdag besloten dat we nog iets meer rust nodig hadden, wat twee uur kajakken wel niet allemaal met je doet. Strand, zwemmen, beetje boekje lezen, beetje niks doen en met uitzicht lunchen, vakantie. Ik geloof dat Alda nog nooit zo lekker geluncht heeft. Probeer maar eens seafood lingini te zeggen en kijk dan welke geluiden er geproduceerd worden.
In de avond heerlijk gegeten, onder het genot van live muziek. En het is pas nieuwjaar als je je moeder leert tequila te drinken! Na een hele boel zout te strooien en handen te likken (tequila), proostte wij om twaalf uur met onze nieuwe vrienden—en geen mes in de rug—op 2016. Al gauw erachter gekomen dat we dit jaar het liefste wél mee wouden doen aan de Nieuwjaars duik. En zonder te wachten tot het ochtend is, met warm water, maar zonder Unox mutsen. Dus even later zwommen wij 2016 in, tussen de bergen en vergezeld door lichtgevende algen.

1 januari, het jaar der veranderingen, werden wij wakker gemaakt door de hostel eigenaar die vertelde dat de uitcheck tijd een uur geleden was. Oeps. Daar gingen de goede voornemens. Met een zwaar hoofd doorgereden en na een korte stop in Plettenbergbay (over deze lunch kan ik dan weer uren geluiden produceren), doorgereden naar Stormsriver.
Naja, Stormsriver Village. Wat een bij elkaar geraapt dorpje is bestaande uit hostels en restaurantjes. De volgende dag dan ook weggevlucht naar de rivier, om een hele mooie wandeling te maken. Langs de kust, tussen de bomen, naar een grot om uiteindelijk bij een waterval in het water te plonsen. De wandeling was niet heel zwaar of lang, maar het was wel erg warm. Waardoor de waterval met open armen werd ontvangen. En springend, klauterend en balancerend van rots naar rots hobbelen is voor mij een paradijsje.
Na dit paradijsje en een lunch doorgegaan naar de hangbrug, de brug die over de rivier heen gaat, waar het allemaal om draait. Een hoop commotie over een brug, maar het is wel een hele mooie plek. En opnieuw: allemaal aanraders!

Maar wat het hoogtepunt deze vakantie zeker is geweest kwam pas de dag erna. Onderweg naar Jeffreys Bay stopt wij (weer te laat) bij een rustig plaatste. Om mij en Casper in een tuigje, helm en zwemvest te hijsen. Na vijf of tien minuten rijden en een korte instructie begon het canyoning/kloofing met een 25 meter diepe abseil. Casper rende ongeveer naar beneden, ik genoot van het uitzicht. Na een korte overhang belandde wij (plus nog twee anderen) in een smalle kloof. Hey! Kloofing, kloof. Wat een toeval. Door deze kloof liep een diepe rivier, waar we door verder dobberde. Dobberend, lopen en glijdend gingen wij van waterval naar cliff jump. Onderweg samen liedjes gezonden, geprobeerd salto’s te maken (maar tevergeefs) en over een waterval geziplined. En ik weet dat ik dit al doe met deze blog, maar dit was echt iets om over naar huis te schrijven.
Het mooiste aan deze tocht was zeker dat je zo op plekken komt waar je lopend of op een andere manier niet kan komen. Op het smalste punt kon je net je armen opzij steken en om je heen hoorde je enkel het geluid van water en vogels. Alsof je onder de wereld door dobbert. Dit ga ik zeker nog een keer doen!

Over Jeffreys Bay, onze volgende stop, kan ik daarentegen niet bepaald naar huis schrijven. Hierbij moet wel gezegd worden dat het dé surf locatie van Zuid Afrika is, maar als er dan geen golven zijn, zijn de surf mannen er ook niet en wordt het vanzelf een vrij niets zeggend plaatsje. Neem ik ze ook niet kwalijk. Het is oké, Jef.
Maar de volgende dag maakte Addo Palace alles weer helemaal goed door ons een prachtige natuur en (dankzij Alda) een upgrade aan te bieden waar je U tegen zegt. Stel je voor: een houten chalet, met luxe bedden, een ruime douche, een bad (hadden we overigens ook in dat eerste huisje, weet je wel, die met dat mooie uitzicht op zee) en omgeven door het addo natuur reservaat. Met kans op struisvogels, zebra’s, wilde beasts, kudu’s en ander gespuis die de waterpoel wouden bezoeken. Nog geen veertig meter van de ontbijttafel vandaan.
En dan heb ik het over een echte waterpool, niet ons zwembad. Waar je na een game drive heerlijk kunt uitrusten en bijkomen van de hitte met een koud biertje in je hand. Wat een zwaar leven. Geen zorgen, foto’s zijn gemaakt.
Want ja, de tweede dag zijn wij in Addo Park opzoek gegaan naar de BIG 5 (op land). Voor wie niet weet wat dat is: google. Voor oma: dat zijn de Buffalo, leeuw, neushoorn, olifant en luipaard. Addopark is het derde grootste safari park in Zuid Afrika. En dan te bedenken dat het grootste park (Krugerpark) net zo groot is als Nederland!

De luipaard en neushoorn waren helaas te goed in het spelletje, dus die konden wij niet vinden. Gelukkig had ik de neushoorn al gezien in Durban. Maar bij de sunset drive, waar wij weer een half uur te laat waren—maar wie verwacht dan ook dat je er om vijf uur snachts bent—konden wij de leeuwen van heel dichtbij al bewonderen. Wat een prachtige beesten. Niet dat ze veel meer deden dan een beetje bij de waterkant liggen en koninkje spelen, wapperend met de manen in de wind. Ik oordeel niet, dat is meer da ik doe om zes uur 's ochtends.
De al omschreven dieren die in Durban ook te aanschouwen waren hebben wij hier opnieuw gezien, plus een enorm aantal olifanten. Zoek gerust even terug naar die blog. Ik wacht wel.
En als er iets is waar je mij voor kan wegdragen/opvegen/wakkermaken, dan is het wel een enorme kudde olifanten. En het heet niets voor niets Addo Elephant Park! 600 olifanten, waarvan wij er een groot aantal hebben aanschouwd, al spelend bij de waterpool. Hier kan ik trouwens ook uren over praten. Dus als ze nou Knysna, het kloofing en de olifanten ergens kunnen blenderen, zou dat ten zeerste op prijs worden gesteld. Tot die tijd wacht ik geduldig af.

Na deze prachtige ervaringen begonnen wij aan onze terugweg naar Kaapstad. De laatste twee nachten zouden wij in Oudtshoorn spenderen, maar als tussenstop sprong Casper 216 meter van een brug af en dronken wij een drankje met een lokale vriend in George. Wat? Oh, ja die had ik op een festival ontmoet. Flauuuw. Wordt zelf ook een beetje gaar van het schrijven. Hoewel ik dit nu doe met een mooie zonsondergang in Oudtshoorn, maar dat zal jullie vast niet zoveel boeien als wat Casper nou precies heeft gedaan. Hij heeft een van de hoogste bungee sprongen van de wereld gemaakt. De brug is 500 meter en de sport 216. Dat leek hen wel hoog genoeg. En waarom sprong ik niet mee? Omdat ik zo lief ben om te wachten totdat Indy hier is, om samen te springen.
De komende dagen zullen wij in Oudtshoorn en Kaapstad verblijven. Op het moment dat ik dit schrijf dan. Op het moment dat je dit leest denk ik dat ik allang geen vakantie meer heb.. Huilen.
Oudtshoorn is niet per se een aanrader. Tenzij je op een struisvogel wilt rijden, door grotten wilt kruipen of wilt kijken naar gevangen krokodillen. Maar het is wel een hele interessante plek. Het lijkt op een verlaten dorp waar alleen nog de verslaafden, zieken en arme mensen zijn achtergebleven. Maar hoewel het vrij onveilig oogt, heeft Alda het net alleen gered tot de supermarkt en ik heb honger. Beetje rare samenvoeging, maar je doet het er maar mee.

Heel veel liefs en dankje voor het lezen van deze ellelange tekst.
Tenzij je allang bent afgehaakt en nu alleen maar dit leest. In dat geval: geen souvenirtje voor jou!

x—