Ek is verdwaal
Door: Doris
Blijf op de hoogte en volg Doris
30 Augustus 2015 | Zuid-Afrika, Kaapstad
Oké, ik woon dus vanaf nu in Kaapstad, Zuid-Afrika. En ja, ik heb ook vaak aan mijzelf gevraagd wat de fuck (sorry oma) ik nou hier doe. Maar ik zal het is eventjes haarfijn uitleggen jongens, geen zorgen.
Toen ik hier aankwam wist ik nog even niet wat ik moest doen, want ik zat helemaal alleen in het appartement en veel studenten kwamen pas een paar dagen later aan. Maar desalniettemin was iedereen die ik ontmoette enorm vriendelijk. Wat een service! Toen ik binnenkwam was er een schoonmaker die het balkon ging vegen, dit duurde welgeteld 5 minuten (ik heb het natuurlijk niet geteld, ik had wel wat beters te doen), maar alsnog verontschuldigde hij zich toen hij wegging. Waarom? Omdat het zo lang duurde! Vervolgens vertelde hij dat zijn pols pijn deed en heb ik gezegd dat hij naar de dokter moest. De volgende dag vertelde hij mij dat het allemaal beter ging. Fijn.
Maar goed, de rest van de tijd heb ik gespendeerd door filmpjes te kijken (sorry), rond te wandelen, en mijn spulletjes neer te zetten, ik deel een kamer met een ander meisje, maar die was er nog niet. Ahum.. Ik deel een bed met een ander meisje? Ja ik snap het ook niet helemaal.
Maar dit stopte natuurlijk toen mijn eerste huisgenoot aankwam, Roos, super leuk meisje die heel erg open staat en vol interesse naar je verhalen luistert (ik weet het, lange concentratieboog). Met haar ben ik begonnen met het verkennen van de stad. We hebben een wandeltocht gedaan, gesurft, spullen gekocht voor in huis, mensen ontmoet (al die verdomde Nederlanders), naar een braai gegaan, naar de bioscoop gegaan, het strand gezien, karaoke gedaan, uitgegaan, moet ik nog doorgaan? Precies.
En ja, ik heb de tweede avond karaoke gedaan. Om een beeld te schetsen: twee dronken meisjes op een podium, waarvan een haar topje helemaal omhoog gekropen is (zal niet zeggen welke van de 2), bier in de hand en boven het hoofd, blèrend in de microfoon: “waaaAAKeee me UP! Befoooore you GO! …. GO!”. Ik geloof dat ze vrij snel het geluid zachter hebben gezet.. Goede indruk gemaakt weer Doris!
Maar de bioscoop, jongens wat een prachtige ervaring. De film zelf was vrij weinig aan, maar de plek was geweldig. Het is een super klein bioscoopje, de oudste in Kaapstad, met drie zalen. En wat was er nou zo leuk aan? De popcorn machine waarvan je de popcorn hoorde poppen en vervolgens zelf zout, suiker, bitterscotch, karamel, of wat voor smerigs mensen ook op hun popcorn gooien, erop strooien. De hele binnenkant, die mooi versierd is met ouderwetse bordjes, muurschilderingen en gouden randjes. En vooral de man die de kaartjes controleert. Met een ouderwets pakje aan, inclusief hoedje en witte handschoentjes, die je vervolgens met een zaklamp naar de goede stoel begeleid. Geweldig. En dat allemaal (popcorn, drinken, de film en de ervaring) voor maar vijf euro. Dit. Is. Een. Blijvertje.
Het laatste waar ik jullie mee wil lastig vallen is de prachtige omgeving waarin ik mij bevindt. Als ik uit mijn keukenraam kijk zie ik het begin van de tafelberg, als ik op het balkon sta zie ik de zee (wel in de verte hoor, maar dat terzijde), en de Lion’s Head (nee dit is geen echte leeuw, maar een berg) en het centrum van Kaapstad. En tien minuten met de taxi en je staat aan de andere kant van de bergen, met je voeten in het water en de heftigheid van de zee voor je. Harde golven, witte stranden en leuke mensen. Wat een stad he?
Oja oja, en de kleine dingen die mij zijn opgevallen:
- Afval reclames die gaan over mensen die alsnog 90 kilo zijn en niet graatmager.
- Mensen die telkens aan je vragen hoe het met je gaat en oprecht reageren.
- Bewakers bij het winkelcentrum die mee zingen en dansen op Bob Marley wat verderop wordt gedraaid.
- Mensen die in verschillende talen met elkaar spreken, Afrikaans, Engels en verschillende andere Afrikaanse talen. Maar niemand die hetzelfde accent heeft of op dezelfde manier praat.
- Bij de ingang van dit complex zit een vrouw bij een enorm hek en hierbuiten lopen mannen rond met security hesjes die ons veilig houden.
- In het grasveld voor het huis liggen overdag mensen te slapen en in de avond te sporten.
- Mensen op tv hebben normale lichamen en dragen geen dure kleren, zien er dus meer uit als normale mensen. Ze spreken op tv overigens ook meerdere talen in een serie.
- De taxi chauffeur die praat over dat hij weg wilt uit Afrika.
- Dezelfde taxi chauffeur verteld dat hij 24 uur achter elkaar moet werken, maar wel zelf mag beslissen of hij wilt slapen in de tussentijd.
- Alles gaat via links, het warmer draaien van de oven, het autorijden, de roltrap naar boven, dat is even wennen.
- Dat ik twee dagen lang moest vragen of ik klerenhangers mocht in mijn kast.
- Reclames in de trein die gaan over penis enlargements, lost lover spells, win casino full money on the bank en penis crème.
Zo. Dat is dat. Volgende week gaan we een uitstapje maken naar een andere baai, waar ik ga duiken tussen de haaien (sorry mama), de tafelberg beklimmen en mijn stageplek ontdekken!
Ik hoop dat alles goed gaat daar en jullie mij al heel erg missen.
Als je nou even wat geld op je Skype zet, dan kan je mij met 7 cent per minuut bellen! Mijn lokale nummer is: 00276-26154690. Wat je natuurlijk ook kan doen is dat geld sparen en mij komen opzoeken, voor maar 600 euro! Ik zeg doen.
Tot dan x
Toen ik hier aankwam wist ik nog even niet wat ik moest doen, want ik zat helemaal alleen in het appartement en veel studenten kwamen pas een paar dagen later aan. Maar desalniettemin was iedereen die ik ontmoette enorm vriendelijk. Wat een service! Toen ik binnenkwam was er een schoonmaker die het balkon ging vegen, dit duurde welgeteld 5 minuten (ik heb het natuurlijk niet geteld, ik had wel wat beters te doen), maar alsnog verontschuldigde hij zich toen hij wegging. Waarom? Omdat het zo lang duurde! Vervolgens vertelde hij dat zijn pols pijn deed en heb ik gezegd dat hij naar de dokter moest. De volgende dag vertelde hij mij dat het allemaal beter ging. Fijn.
Maar goed, de rest van de tijd heb ik gespendeerd door filmpjes te kijken (sorry), rond te wandelen, en mijn spulletjes neer te zetten, ik deel een kamer met een ander meisje, maar die was er nog niet. Ahum.. Ik deel een bed met een ander meisje? Ja ik snap het ook niet helemaal.
Maar dit stopte natuurlijk toen mijn eerste huisgenoot aankwam, Roos, super leuk meisje die heel erg open staat en vol interesse naar je verhalen luistert (ik weet het, lange concentratieboog). Met haar ben ik begonnen met het verkennen van de stad. We hebben een wandeltocht gedaan, gesurft, spullen gekocht voor in huis, mensen ontmoet (al die verdomde Nederlanders), naar een braai gegaan, naar de bioscoop gegaan, het strand gezien, karaoke gedaan, uitgegaan, moet ik nog doorgaan? Precies.
En ja, ik heb de tweede avond karaoke gedaan. Om een beeld te schetsen: twee dronken meisjes op een podium, waarvan een haar topje helemaal omhoog gekropen is (zal niet zeggen welke van de 2), bier in de hand en boven het hoofd, blèrend in de microfoon: “waaaAAKeee me UP! Befoooore you GO! …. GO!”. Ik geloof dat ze vrij snel het geluid zachter hebben gezet.. Goede indruk gemaakt weer Doris!
Maar de bioscoop, jongens wat een prachtige ervaring. De film zelf was vrij weinig aan, maar de plek was geweldig. Het is een super klein bioscoopje, de oudste in Kaapstad, met drie zalen. En wat was er nou zo leuk aan? De popcorn machine waarvan je de popcorn hoorde poppen en vervolgens zelf zout, suiker, bitterscotch, karamel, of wat voor smerigs mensen ook op hun popcorn gooien, erop strooien. De hele binnenkant, die mooi versierd is met ouderwetse bordjes, muurschilderingen en gouden randjes. En vooral de man die de kaartjes controleert. Met een ouderwets pakje aan, inclusief hoedje en witte handschoentjes, die je vervolgens met een zaklamp naar de goede stoel begeleid. Geweldig. En dat allemaal (popcorn, drinken, de film en de ervaring) voor maar vijf euro. Dit. Is. Een. Blijvertje.
Het laatste waar ik jullie mee wil lastig vallen is de prachtige omgeving waarin ik mij bevindt. Als ik uit mijn keukenraam kijk zie ik het begin van de tafelberg, als ik op het balkon sta zie ik de zee (wel in de verte hoor, maar dat terzijde), en de Lion’s Head (nee dit is geen echte leeuw, maar een berg) en het centrum van Kaapstad. En tien minuten met de taxi en je staat aan de andere kant van de bergen, met je voeten in het water en de heftigheid van de zee voor je. Harde golven, witte stranden en leuke mensen. Wat een stad he?
Oja oja, en de kleine dingen die mij zijn opgevallen:
- Afval reclames die gaan over mensen die alsnog 90 kilo zijn en niet graatmager.
- Mensen die telkens aan je vragen hoe het met je gaat en oprecht reageren.
- Bewakers bij het winkelcentrum die mee zingen en dansen op Bob Marley wat verderop wordt gedraaid.
- Mensen die in verschillende talen met elkaar spreken, Afrikaans, Engels en verschillende andere Afrikaanse talen. Maar niemand die hetzelfde accent heeft of op dezelfde manier praat.
- Bij de ingang van dit complex zit een vrouw bij een enorm hek en hierbuiten lopen mannen rond met security hesjes die ons veilig houden.
- In het grasveld voor het huis liggen overdag mensen te slapen en in de avond te sporten.
- Mensen op tv hebben normale lichamen en dragen geen dure kleren, zien er dus meer uit als normale mensen. Ze spreken op tv overigens ook meerdere talen in een serie.
- De taxi chauffeur die praat over dat hij weg wilt uit Afrika.
- Dezelfde taxi chauffeur verteld dat hij 24 uur achter elkaar moet werken, maar wel zelf mag beslissen of hij wilt slapen in de tussentijd.
- Alles gaat via links, het warmer draaien van de oven, het autorijden, de roltrap naar boven, dat is even wennen.
- Dat ik twee dagen lang moest vragen of ik klerenhangers mocht in mijn kast.
- Reclames in de trein die gaan over penis enlargements, lost lover spells, win casino full money on the bank en penis crème.
Zo. Dat is dat. Volgende week gaan we een uitstapje maken naar een andere baai, waar ik ga duiken tussen de haaien (sorry mama), de tafelberg beklimmen en mijn stageplek ontdekken!
Ik hoop dat alles goed gaat daar en jullie mij al heel erg missen.
Als je nou even wat geld op je Skype zet, dan kan je mij met 7 cent per minuut bellen! Mijn lokale nummer is: 00276-26154690. Wat je natuurlijk ook kan doen is dat geld sparen en mij komen opzoeken, voor maar 600 euro! Ik zeg doen.
Tot dan x
-
30 Augustus 2015 - 21:00
Chris:
Klinkt goed allemaal Dolly! Niet baie verdwaal dus. keep it up.x -
31 Augustus 2015 - 07:52
Jacqueline:
Hoi Doris
Wat ben ik blij dat je ons toch weer laat mee genieten door je verhaal op papier te zetten. Opa zei altijd dat je dit zo goed kon. Ik ben het met hem eens. Je kunt nog altijd de journalistiek in. Ik zal jouw verhaal aan oma voorlezen (maar misschien laat ik sommige stukjes weg). GENIET nog maar lekker. Straks ook benieuwd naar je stageplek/ervaringen daar. Groetjes, Dre-Jacqueline-Jannie -
31 Augustus 2015 - 12:25
Casper:
Hee Do,
Klinkt heerlijk. Maak me warm! We are coming!
Spreek je snel op Skype.
XCac -
31 Augustus 2015 - 14:03
Stans:
Hoi Doris
Genoten van je verhaal. Best spannend en avondtuurlijk!
Mooi de belevenis in de bioscoop, zie het helemaal voor me.
Geniet en hoor graag weer van je!
Liefs, Stans -
31 Augustus 2015 - 19:52
Th Koolomees :
hoi, hoi Doris , blij iets van je te horen . goede /reis gehad. ga zo door , dan kunnen we ook genieten van je verhalen. vele groeten van Oma Thecla. -
01 September 2015 - 19:14
ZnoeZie BuuV:
Tjemig de pemig Doris wat een verhaal weer Ha! Wat een toffe weergave. Ik heb het gevoel dat ik met je in de film Spung of Trainspotting zit. Niet qua inhoud, maar wel wat snelheid betreft. Heel erg leuk dit. Miepmiep :-) -
02 September 2015 - 13:48
Roos:
Hai Doris,
Wat geweldig wat jij allemaal meemaakt! Dat is heel bijzonder. Je krijgt een memorabele tijd daar, geniet ervan!
Liefs Roos -
09 September 2015 - 14:26
Th Koolmees:
Hallo Doris. ik hoop dat het daar voor je heel goed is . Geen nieuws is goed zal ik maar denken.
Is de stage al begonnen zo ja , waar , wat en hoe, is het leuk met de collega s
en laat maar een berichtje ,
gr. Oma, -
04 Oktober 2015 - 21:10
Mariet:
Ha Doris, tja als pedagoog word ik niet vrolijk van al jouw verhalen daar. Hoop dat jij het e.e.a. kunt betekenen voor de kinderen daar. Goed nieuws: Nic en ik maken in februari een rondreis in Zuid Afrika en we eindigen in...............Kaapstad! Daar zijn we 3 dagen (rond 20 februari) en we zouden het natuurlijk heel leuk vinden jou daar te ontmoeten. Het duurt nog even maar wij hebben er al zin in. Liefs, tante Mariet
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
