Motor ninja's.

Als het goed is heeft een koolmeesje jullie al verteld dat ik op een motorbike trip ben geweest, als een echte motor ninja ben ik door het zuiden van Laos gaan crossen. En nee, niet 4 dagen of een week, maar 12 dagen achter elkaar. Als je daar geen harde kont van krijgt weet ik het ook niet meer.

Wat een prachtige trip. Wat een goede motors. Wat een leuke meiden. Wat een geweldige mensen. En vooral: wat een adembenemende natuur. Het had niet beter gekunt. En ik ga het gewoon nog groter maken: het beste idee ooit! Ik zegt het je.

Een zo goed als verlaten weg, met aan de linkerkant een monsterlijke berg met een zachte vacht bestaand uit bomen. En daarachter nog een en nog een en nog een, tot ze in de mist verdwijnen. Aan je rechter kant ofwel niks, uitgestrekte vlaktes verschillend van kleur, van oranje/rood zand tot gele verbrande plantages. Ofwel een dorpje met de schattigste kinderen en oude stonede vrouwtjes met doeken op hun hood en een bamboobong in hun hand (samesize, de vrouwjtes zijn klein en hun bong is groot). Met alle overstekende zwijntjes, koeien, buffels, katten, kippen, honden en geiten is het gezellig maar gevaarlijk. Dus afremmen en claxon in de hand, niet dat koeien en zwijnen zich daar ook maar iets van aantrekken, ze reageren net zo ongeinteresseerd als hun baasjes.

Afkoeling vonden wij bij een van de vele watervallen onderweg. Wat blijven watervallen toch een mooi natuurfenomeen. Met aziaten die van de warerval springen om er vervolgens weer op te klimmen als kleine aapjes. Heerlijk zwemmen, gemasseerd worden door de krachtige waterval en met locale kinderen over de glibberige stenen glijden. Geweldig. De tocht hebben we afgesloten met een homestay in een klein dorpje op het Bolaven plateau, fijn om te merken dat er nog zulke mooie mensen op de wereld bestaan.

Na deze heerlijke paar dagen en prachtige uitzichten kwamen we weliswaar terug bij de stad om onze motoren in te leveren, maar van het rijden waren we nog niet af. Marly en ik zijn de volgende ochtend vroeg richting het Noorden gaan liften en kwamen dezelfde avond nog in Thakek aan (ja dat is knap ja). En aangezien lopen te langzaam werd, gingen we opnieuw op de motoren weg. Maar deze keer 8 dagen.

Met ze tweëen een heel nieuw avontuur beleven. In tegenstelling tot het zuiden vind je in het midden van Laos vooral bergen die in geen enkele optie gelijk zijn. Overal schots en scheve bergen, zonder regelmaat. Limestone noemen ze dat. En de reden dat het zo ongelijk is geworden (denk aan van die vecht tekenfilms waar ze heel hard op de grond slaan en er bergen uit de grond schieten, goeie uitleg he) is omdat het bij dit soort gesteente niet de lucht in gaat, maar juist de grond eromheen naar beneden zakt, door het vele water wat eroverheen is gekomen. Echt heel speciaal om te zien, er tussen te zwemmen in helder blauwe water (ook wel heilig water genoemd, omdat niemand weet waarom het zo blauw is) of er onderdoor te gaan door de vele grotten die er te vinden zijn. Elke dag nieuwe dingen gezien, elke dag nieuwe dingen gedaan en vooral hele leuke mensen ontmoet.

Wat een prachtige tochten zeg. En wat moeilijk om daarna afscheid te nemen van zowel je motorbike als de mensen die je ontmoet hebt. Maar het is ons gelukt (pfiew) en de dag daarna gewoon weer aan de kant van de weg gaan staan, alsof het niks is. Al na 1 minuut stopte er een enorme witte auto, met een overheidsman (nee, ik weet niet wat hij precies was) en zijn chauffeur. Voordat wij iets konden zeggen zei hij: wij gaan naar Vientiane, willen jullie mee? Nou dat is nog een toeval, ja graag! En hup, de busreis van 7,5 uur ingeruilt om nog geen 4 uur in een luxe auto te zitten, biertjes in de hand en eurodance op. Geen probleem.

Nu aangekomen in Vientiane, bij mijn lieve oom, tante en twee kinderen.
Dus ik ga hun maar verder gezelschap houden.

Heel veel liefs van een tevrede dodo.