Laatste avond Phnom-Penh, eerste avond strand.

Deel 2.

Laat ik jullie er vooral op wijzen dat Phnom-Penh niet omschreven kan worden zonder de - dunne, dikke, mannelijke, vrouwelijke of iets er tussen in- hoertjes. Je ziet ze overal, maar wij hadden natuurlijk een hostel midden in het red light district van de hoofstad. Gezellig, maar naar. Een paar straten verder op was de droomstraat voor iedere vieze westerse man, jong of oud. Goedkoop, bier, clubs en vooral heel veel splinterdunne meisjes die toch zo aan de drugs zaten dat je praktisch alles met ze kon doen. Zolang je maar een gevulde portemonnee had.

Ik zeg niet dat ze ongezellig zijn (die meisjes, niet de mannen) heel gezellig zelfs. Zo hebben we onze laatste avond goed besteed tussen de nachtmeisjes van Phnom-Penh en hele aparte mensen ontmoet. Inclusief Philip, van Philip's, waar gratis drank te vinden was. En een ventilator waar Philip moor tegen aan kon stoten zodat hij onder het bloed terug achter de bar ging staan en vooral niet naar het ziekenhuis. Dus bar onder bloed, Philip onder bloed, wij weg. Gelukkig is er zoveel te zien en doen in zo'n stad dat het al gauw vergeten was.
Goodbye Phnom-Penh!

En dan, 2 dagen later, lig je met je brakke hoofd in het water. Jezus wat is het strandleven hier toch lekker. Slechts 5-6 uur rijden vanaf Phnom-Penh heb je een kustplaats genaamd Sihanoukville. En dan doorrijden naar The Otrus Beach en je hebt een prachtige plek. Aangezien we aankwamen in de nacht was er weinig te zien, behalve dat het voornamelijk bestond uit allemaal barretjes en bungalows (super leuke aaibare bungalows, in de vorm van o.a. paddestoelen en iglo's) aan het strand.

Maar natuurlijk allemaal vol en wij veel te naif om iets te regelen. Geen probleem, genoeg zand, matrassen en ligplaatsenop het strand. Genoeg chille mensen die het geen probleem vinden (sterker nog: leuk) als je gezellig bij hun op het terras (lees: zand) komt slapen en je spullen veilig stellen. En je vooral de dag daarna lekker laten liggen.

Dus stel je voor: wakker worden met het geluid van de zee (en een vrouw die iets schreeuwt over een "pineaaaapple") je ogen open doen en een strak blauwe lucht zien met een klein bladerdak ertussen. En nu niet denken: ach, die werd natuurlijk zweten wakker, lekker hoor. Mooi niet dus, lekkere zeebriesjes zijn hier gratis.
En dan opstaan, zondat uberhaupt na te denken het water inlopen, zwemmen en dan pas echt beseffen hoe mooi het is en hoe chille sfeer hier hangt.

Op dit moment zit ik op een loungestoel met de zon half op mij, half op een bamboedak boven mijn hoofd, een rumcola voor mijn neus, eten in mijn maag en een zee aan mijnvoeten. En ik hoef helemaal niks, behalve genieten. Hoe geweldig kan het leven zijn?

Infeite zit ik natuurlijk nu achter een computer, maar nog steeds aan het water! Vanavond nog een nachtje op het strand slapen, word de 3de dan. En morgen ochtend op naar het eiland om te gaan duiken!

Kusjes!