Suksabaaaaitie?!

Ondertussen ben ik al aangekomen in Laos, maar omdat er op veel plekken geen stroom was loop ik nogal achter met mijn verhalen. Dus dat wordt doorlezen jongens!

Na het geweldige liftavontuur achter de rug te hebben, waren we in Battambang aangekomen. Gelijk onder de indruk. Een stad die zo aangeschreven staat als een toeristische trekplijster, was wel heel erg verlaten zodra het donker was geworden. Nou ja verlaten, genoeg zwervers en junkie's te zien, inclusief straatkinderen die met zakjes lijm rond liepen (en nee, niet om mee te knutselen, maar om in te ademen)...

Maar goedkoop hostel, lekker slapen en de volgende dag hup! de scooter op. Heerlijk door de prachtige omgeving gereden, met ze viertjes door de dorpjes heen, langs de koeien en richting een verlate tempel. Daarna doorgegaan naar de killingcave, omdat het los van het killen vooral vol zat met vleermuizen. En op dit laatste stuk ben ik weer bezig geweest hoor, het ging opnieuw fout. Is mijn enkel eindelijk wat beter aan het worden van mijn actie in de jungle, val ik opnieuw. Maar dit keer was het echt niet mijn schuld! Ahum...

Het pad naar de batcave was niet bepaald een pad te noemen, meer een ophoping van gaten en zand, waar je met geluk overheen kon rijden en anders moest zorgen dat je snel uit kon wijken. Wat in het begin heel goed ging, tot er een koe was die bedacht dat hij veel liever als een gek over de weg ging rennen (in plaats van gewoon in de wei te blijven staan, zoals normale koeien dat doen). In de paniek vergat ik wat de voor en achter rem was en drukte (natuurlijk) de verkeerde heel hard in, waardoor ik onderuit ging. Nogmaals: niet mijn schuld, maar die van de koe, overduidelijk.

Gelukkig viel ik na het remmen waardoor ik enkel mijn enkel (ha-ha) had verwond en er opnieuw niet goed op kan lopen, maar niet meer dan dat. Geluk bij een ongeluk noemen we dat! De batcave maakte een hoop goed. Wat een bijzonder gezicht zeg; duizenden vleermuizen die in een soort kronkelende slangen slinger uit een prachtige berggrot vlogen (en nu maar hopen dat je het begrijpt). Geweldig om dat eindelijk eens gezien en gehoord te hebben (want die vleermuizen houden hun mond niet hoor).

Na zonsondergang wordt het natuurlijk donker, dus vroeg naar het hostel terug om vervolgens vroeg te gaan slapen, omdat we de volgende dag vroeg moesten opstaan (vroeg he allemaal). Want die dag moesten we de boot halen naar Siem Reap, de mooiste boottocht van Zuid-Oost-Azie, dus daar gingen we natuurlijk voor!

Nou, ik heb nog nooit 9 uur op zo'n kleine boot gezeten, een harde kont inbegrepen. Maar meer slechte dingen wil ik er ook niet over zeggen, want wat een interessante toch was dat zeg! De natuur was niet heel verbasingwekkend mooi, maar je kwam bijna voortdurend langs kleine floating villages (waarbij het floaten af en toe nog wel mee viel, aangezien het droogseizoen is, maar ach daar kunnen die mensen ook niks aan doen natuurlijk). Mensen die met netten in het water staan om te vissen of op een bootje zitten om hetzelfde te gaan doen, schattige huisjes die in het geheel op een klein bootje zijn gebouwd en overal de liefste kindjes die na 4857 toeristen boten nog steeds niet gewend zijn aan blanken (de volwassenen ook niet trouwens, aangezien die voornamelijk met hun mond open je aan het aanstaren waren) en je dus aan alle kanten hoor: heeeeelllooooooooo!!! En dan wapperende handjes ziet alsof ze elk moment van die kleine armpjes kunnen vallen. Heel gezellig!

En hoewel 9 uur lang is, het was het zeker waart.
Meer de volgende keer.
En zoals ze in Cambodja zeggen: Lihai! (=bye!)

ps; Mijn excuses als ik veel fouten heb gemaakt, de computers hier zijn niet allemaal even makkelijk.